“De transformaties in hoedanigheid van het innerlijk dat zich in mijn lichaam manifesteert, fungeert als een zeef waarin inhoud blijft.” (15-03-2012)
Het betreft een gebeuren. Wanneer het lichaam zich door ruimte begeeft, wijzigt de samenstelling van bouwstenen waaruit een zijnstoestand is opgebouwd. De open verbinding tussen extern en intern legt de verbanden bloot als in één grote ruimte. De onderlinge invloeden tussen elementen door  verschuivingen/wijzigingen in het samenstel, zijn op essentieel niveau niet in detail te vormen tot een gewenst model. Zo transformeert ook de hoedanigheid van het innerlijk zich vrij, door de beweging van bouwstenen in ruimte; geen verschijning is een zelfde zoals ook door tijd geen moment identiek is aan een ander. Juist dit natuurlijke gebeuren laat inhoud uit dynamiek ontspruiten. De transformaties dragen daarbij een zelfreinigend mechanisme in zich, waarbij vastgezette structuren loskomen van wat ervaren wordt als inhoudelijk maar op fundamenteel niveau een systematisch omhulsel blijkt. Door het loskomen vergaat het onderlinge houvast en valt deze uit elkaar. Het totale gebeuren treedt op als een filter waarin de brokstukken blijven steken; een zeef waarin inhoud blijft.